Reinaldo Andrés Yegres Ruiz. Siringomielia i Skoloza Idiopatyczna

Published by ICSEB at 13 septiembre, 2007

Data operacji: wrzesień 2007

My, Reinaldo Yegres López i Carmen Ruiz de Yegres, pochodzący z Wenezueli, rodzice 11 letniego chłopca Reinaldo Andrés Yegres Ruiz, chcemy opisać jak zmieniło się nasze życie od kiedy dowiedzieliśmy się o chorobie naszego syna.

Wszystko zaczęło się e lipcu 2006 roku podazas badań przed operacją prepukliny pępkowej. Ubezpieczalnia poprosiła o USG brzucha, jako zabezpieczenie. Podczas badania wykryto problemy z nerkami, lewa nerka była większa niż powinna, tak samo jak pęcherz moczowy, do tego dochodziły jeszcze problemy gastryczne (zaparcia), z którymi nasz syn zmagał się od dłuższego czasu.

We wrześniu 2006 roku nefrolog dziecięcy zlecił zrobienie rezonansu magnetycznego i właśnie wtedy wykryto siringomielię grzbietową.

Zupełnie nie wiedzieliśmy na czy polegała wykryta choroba. Nefrolog dziecięcy który zajmował się naszym synem zlecił ponowny rezonans i diagnoza się potwierdziła.

Powiedziano nam że ta choroba była nieuleczalna i że z czasem stan naszego dziecka będzie się pogarszał.
Dla nas był to szok, tym bardziej że nasz syn zawsze był bardzo zdrowym dzieckiem.

W Wenezueli skonsultowaliśmy się z kilkoma specjalistami i żaden nie był w stanie nam pomóc, zaproponowano umieszczenie cewnika w rdzeniu krgowym ale nie dano żadnej gwarancji na to że stan naszego syna się polepszy.

Zupełnie nie wiedziliśmy co zrobić, prosiliśmy jedynie Boga o jakiś znak. Pewnego dnia wujek chłopca wysłał nam informacje którą znalazł w internecie, na temat instytutu w Bracelonie gdzie pracuje lekarz (dr. Miguel Royo), który od dłuższego już czasu zajmuje się studiowaniem i leczeniem siringomielii.

Skontaktowliśmy się z koordynatorem instytutu i wysłaliśmy wszystkie wyniki badań oo jakie nas poproszono.
Dr. Royo i jego ekipa zapoznali się z badaniami i potwierdzili wczeniejszą diagnozę. Nasz syn cierpiał na siringomielię i na skoliozę idiopatyczną. Istniała możliwość operacji obarczona niewielkim ryzykiem.
Oprócz tej konsultacji, skonsultowaliśmy się również z lekarzem w Stanach Zjednoczonych, ale jego odpowiedź nie była zadowalająca.

Zaczęliśmy poważnie myśleć o udaniu się do Barcelony, nie mieliśmy wystarczającej ilości pieniędzy, jednak w końcu udało sie pokonać wszystkie przeszkody i we wrześniu 2007 roku przywieźliśmy nasze dziecko do Instytutu.Dr Royo przeprowadził badania i okazało się że Reinaldo miał mniej siły w prawj ręce niż w lewej. Bardzo nas zaskoczyło to że cały czas istniał u niego Babiński, odruch istniejący u małych dzieci i nie u 11-latka. Było to skutkiem choroby na jaką cierpiał rdzeń kręgowy.

13 września 2007 roku, nasz syn został zoperowany przez dr. Royo i jego ekipę. Następnego dnia po operacji, podazas badania okazało się że odruch Babińskiego zniknął. Po ok. 15 dniach po operacji zaczął odzyskiwać siłę w parwej ręce i problemy z zaparciami powoli ustępowały.

Dziękujemy Bogu i zawsze będziemy dozgonnie wdzięczni dr. Royo, który tak skrupulatnie studiując opisaną chorobę, odkrył jej przyczynę i w jaki sposób można ją zatrzymać.

Nasz syn dostał szansę na normalne życie i mamy nasdzieje że inne chore osoby zrozumieją że istnieje wyjście z tej trudnej sytuacji.

To jest nasze świadectwo dla wszystkich.