Orzeczenie sądu potwierdza że nasza technika Sekcji Filum Terminale metody Filum System ^®, jest najlepszym sposobem leczenia w przypadku dzieci chorych na Syndrom Arnolda Chiari I.

Published by ICSEB at 9 octubre, 2013

Orzeczenie sądu potwierdza że nasza technika Sekcji Filum Terminale metody Filum System ®, jest najlepszym sposobem leczenia w przypadku dzieci chorych na Syndrom Arnolda Chiari I w przeciwieństwie do techniki odbarczenia szczytowo-potylicznego. 

Chiara jest matką Davida, pacjenta Dr. Royo zoperowanego w 2007 roku.

Na jej osobistym blogu można przeczytać list opisujący historię choroby jej syna, Sekcję Filum Terminale i jej wspaniałe rezultaty, który jak informuje, wysłała do gazet i stacji telewizyjnych od których nie dostała żadnej odpowiedzi.

Przypadek Davida oprócz subiektywnego opisu jego matki Chiary jest również obiektywnie opisany w raporcie lekarza sądowego w kontekście postępowania sądowego, które wszczęli rodzice dziecka przeciwko Włoskiej Państwowej Służbie Zdrowia.

Ostateczne Orzeczenie Sądu z 2011 roku przyznaje pacjentowi prawo do refundacji kosztów operacji przez Włoską Państwową Służbę Zdrowia, ponieważ zdecydował się on na najodpowiedniejszą metodę operacyjną i o najmniejszym ryzyku jakie można było poddać dziecko, mimo że operacja została wykonana za granicą i mimo braku poparcia ze strony szpitali we Włoszech.

Przytaczamy niektóre fragmety Bloga Chiary oraz tłumaczenie orginalnego Raportu lekarza sądowego. Klikając w poniższe linki można wejść na stornę Bloga Chiary oraz zobaczyć orginalne orzeczenie sądu w języku włoskim.

Kliniczny i sądowy przypadek Davida potwierdza że Instytut Chiari de Barcelona jest międzynarodowym centrum odniesienia w przypadku Syndromu Arnolda Chiri I oraz to że Sekcja Filum Terminale powinna być pierwszym proponowanym typem leczenia mając na względzie bardzo dobre rezultaty oraz ewidentną poprawę stanu pacjenta.

Dziękujemy Chiarze i jej rodzinie za udostępnienie i zgodę na  opublikowanie orzeczenia sądu oraz za pomoc w walce o zdrowie innych pacjentów.

                                                               ———————————-

Blog Chiary (Źródło 2013: https://chiarar77.myblog.it/)

“… David nie czul się dobrze, często się przewracał, również gdy się nie ruszał. Nie mówił, pomimo wyraźnych chęci do komunikowania się i wydawania wielu dźwięków nie był w stanie artykułować słów. Często dotykał swoich nóg i stawów… widać było, że cierpiał! W trakcie kryzysów wydawało się że miał halucynacje, jakby widział coś czego się bał…”

„… Powtórzyli mu EEG podczas fazy krytycznej, i neurolog stwierdził, że można już było mówić o epilepsji.”

„… Pani neurolog zadecydowała rozpocząć terapię farmakologiczna i zaleciła również rezonans magnetyczny głowy na następny miesiąc (luty 2007)…”

„… W opisie rezonansu znajdowała się informacja o „białej” strefie, która zdefiniowana była jako „mielinizacja”, co jest normalne, oraz informacja o „wpuklaniu się migdałków móżdżku na ok. 7 mm”. Pani neurolog oceniła wynik rezonansu jako idealny, że dziecko było zdrowe jak ryba i że nie było w nim nic, co wyjasnialoby napady epilepsji. Powiedziala, że z czasem wszystko minie…”

„… Podczas innej konsultacji tego samego rezonansu zrealizowanego w Ferrara w lutym 2007 roku, otrzymałam informację, że wskazywał on na malformacje mózgu zwaną Syndromem Arnolda Chiari (obniżenie migdałków móżdżku na 7 mm), i że, jako iż David był zbyt duży by jego mózg znajdował się ciągle jeszcze w fazie mielinizacji, określono tą strefę jako „niedokrwienie mózgu…”

„… W każdym razie, powiedziano mi, że złe wyniki mojego syna to moja wina, że nie je z mojej winy. Powiedzieli, że nie mówi też z mojej winy, ponieważ nie dawałam mu możliwości wypowiedzenia się i że go zawsze wyprzedzałam. Powiedzieli że jestem zbyt zaborcza…”

„… Później poinformowali mnie o interwencji chirurgicznej, najpierw o odbarczeniu, a jeśli to by nie pomogło to nawet o operacji na otwartym mózgu…”

„Syndrom Arnolda Chiari polega na obniżaniu się migdałków móżdżku przez otwór wielki. To blokuje prawidłową cyrkulację płynu mózgowo rdzeniowego prowadząc do kompresji w mózgu, co może również powodować napady podobne do padaczki.”

„Po pierwszych chwilach rozpaczy i desperacji, zacisnęłam pieści i zaczęłam szukać w Internecie wiadomości na temat tej choroby i możliwych sposobów jej leczenia. Na jednym z forów znalazła komentarz pewnej osoby niedawno operowanej w Barcelonie. Była to interwencja nieinwazyjna i wymagała jedynie 24 godzin pobytu w szpitalu. W razie pytań, zostawił swój numer telefonu.”

„… Po wykonaniu wszystkich badań, zaczęłam poszukiwać informacji o możliwości otrzymaniu zwrotu kosztów operacji. Byłam zdecydowana na przeprowadzenie tej operacji, którą najlepiej wykonać najszybciej jak to możliwe.”

„Operacja odbarczenia, którą proponowano nam we Włoszech, zalecana była w momencie, gdy stan Davida byłby już krytyczny, to znaczy, gdy nie można by już dłużej zwlekać, a leczenie przeciwbólowe było niewystarczające.”

„Poza tym, odbarczenie łączyło się z wieloma możliwymi komplikacjami, a dodatkowo nie gwarantowało zaniku symptomów. W najlepszym wypadku stan nie pogarszałby się. Mimo wszystko, ryzyko pogarszania się stanu było bardzo duże i mogłoby dojść nawet do koniczności powtórzenia operacji odbarczenia nawet kilka razy, aż do operacji na otwartym mózgu.”

„Operacja Sekcji Filum Terminala (którą przeprowadza dr. Royo w Barcelonie) gwarantowała, poza całkowitym zatrzymaniem postępu choroby, w niektórych przypadkach również cofniecie się niektórych symptomów (w zależności od wieku i elastyczności i stanu tkanki nerwowej)…”

„… całym sercem wierzę w operację dr. Royo, i wierzę, że każda matka na moim miejscu wybrałaby tą operację, przed zgodą na włożenie rak w mózg swojego dziecka. Zdecydowałam się więc na podróż do Barcelony, przygotowałam walizki i pojechałam… towarzyszyła mi moja matka oraz Thomas.”

„Wizyta przedoperacyjna odbyła się 1 października 2007 roku. Dr. Royo sprawił na mnie bardzo dobre wrażenie, jednak w owym momencie byłam zatroskana stanem Davida. Następnego dnia, 2 października, odbyła się operacja… trwała ok 1 godziny. Ponieważ David jest dzieckiem (najmłodszym z dotychczas operowanych), zastosowano znieczulenie ogólne. Po zakończonej operacji otrzymaliśmy telefon od dr. Royo by zejść do poczekalni. Doktor osobiście poinformował nas o tym jak przebiegła operacja. Filum Davida było bardzo pogrubione i napięte, pokazano nam również zdjęcia. Operacja przebiegła bez problemów i doktor zapewnił nas, że wszystko wróci do normy i że David będzie rósł, jak każde inne dziecko. Również, że skończą się napady epileptyczne oraz że polepszy się krążenie w rdzeniu. Razem z moją mamą zaczęłyśmy płakać i go uściskaliśmy. Później wróciłyśmy do pokoju, gdzie David razem z pielęgniarzem już czekał na nas. Nigdy nie zapomnę tego momentu, jak zobaczyłam moje dziecko w cudownym kolorze, nie bladego, jak to zazwyczaj po znieczuleniu ogólnym, ale różowego i czerwonego, jakim go nigdy nie widziałam. Powiedziano mi, że  ten kolor jest normalny, ponieważ krążenie zaczęło funkcjonować tak jak powinno. Co również mnie zaskoczyło, to fakt, że David przyglądał się i dotykał swoich dłoni, jakby je widział po raz pierwszy. Faktycznie, ta choroba może powodować niedoczulicę i mrowienie. Widzieć go w takim stanie, to jakby się narodzić na nowo! Tego samego popołudnia, gdy całkowicie wybudził się  z anestezji chciał wstać i bawić się swoimi zabawkami. Od tamtej pory NIGDY WIECEJ nie upadł. To niesamowite, moje dziecko od tamtej pory nie miało problemów z równowagą. Rankiem następnego dnia, podczas wizyty lekarze powiedzieli nam, że również inne problemy neurologiczne poprawiły się. Bardzo się ucieszyłam! Gdybym tylko mogła postawiłabym pomnik dr. Royo! Chciałabym również podkreślić, że o lekarzach i zespole pielęgniarskim, których spotkałam w Barcelonie, możemy tylko pomarzyć we Włoszech. Wszyscy byli niezwykle uprzejmi, mili i wyrozumiali, nie zapominając o profesjonalizmie dr. Royo. Również otrzymaliśmy zalecenie by poczekać do końca 2007 roku i w konsultacji z naszą panią neurolog zmniejszyć dawkę leku na epilepsję, której napady były związane z kompresją mózgu Davida i były niezależne od leczenia farmakologicznego.”

„Zostaliśmy w Barcelonie dwa dni po wypisie, by nie wracać bezpośrednio i narażając Davida na dwugodzinny lot zaraz po operacji. Zatrzymaliśmy się w hotelu odległym o 2 minuty od Instytutu i w razie potrzeby moglibyśmy być tam bardzo szybko. Te dni o operacji tylko upewniały nas o słuszności naszego wyboru. Stan Davida, z każdym dniem, polepszał się. Już nie dotykał stawów, nie narzekał, biegał i się nie przewracał!”

„David nie bierze już leków. Pani neurolog z Ferrara powiedziała, że muszą minąć dwa lata bez ataku by móc całkowicie odstawić lekarstwa, ale w lutym zauważyła w wynikach Davida, że jego wątroba zaczyna szwankować i zadecydowała stopniowo zmniejszać dawkę.”

„David zakończył branie leków 1 maja 2008 roku. Od roku nie miał napadu. Chodzi na zajęcia z logopedą i stopniowo zaczyna wymawiać słowa. Nigdy więcej już się nie przewrócił bez przyczyny, również nie narzeka na bóle głowy. Fizjoterapeuta stwierdził, że David nie potrzebuje fizjoterapii, ponieważ wszystkie funkcje ma poprawnie rozwinięte. Ma dużo siły i jest bardzo żywy…”

„Pewnego dnia, przed domem, David bawił się z dziećmi sąsiadów. Biegał przez dwie godziny i nie upadł ani razu. To takie szczęście widzieć moje dziecko w tak dobrym stanie.”

                                                                ———————————–

Sąd w Ferrara Włochy 

Expediente 914/9, Trib.Lav. Ex. r.g. 2656/09 Trib. Ord.

Dokument orginalny: https://institutchiaribcn.com/commons/pdf/comunicados/consulenzamedicolegale.pdf

 

Raport lekarza sądowego

“…Uważam że badany przypadek był obiektywnie trudny z jednej strony ze względu na jego złożoność ( różnorodność objawów neuroradiologicznych  ) i z drugiej strony z powodu braku natychmiastowej interpretacji danych neuroradiologiczynch mimo że już po pierwszych badaniach RM ewidentne było isntnienie malformacji. Po skrupulatnym przestudiowaniu kolejnych badań RM przez specjalistów w Ferrara, postawiono diagnozę definitywną i zaproponowano natychmiastowe leczenie malformacji…( stosując metodę odbarczenia szczytowo-potylicznego ).”

“… Operacja która została zaproponowana aby skorygować progresywne schodzenie migdałków móżdżku przez otwór potyliczny, skoncentrowałaby się na tyłomozgowiu otwierając tylną ścianę otworu potylicznego ( usuwając dolną część kości potylicznej i  możliwym usunięciem łuku tylnego pierwszego kręgu ), nastąpiłoby otwarcie opony twardej i jej plastyka ( wprowadzając materiał bio-kompatybilny) oraz poszerzenie otworu potylicznego. W niektórych przypadkach może nastąpić potrzeba dodatkowego poszerzenia otworu dla masy móżdżkowej i koagulacja migdałków móżdżku.”

“ Operacja ewidentnie skomplikowana która, tak czy innaczej, wykonawana jest w sposób rutynowy w placówkach wyspecjalizowanych, również w regionie z którego pochodzi pacjent.”

“ W przapadku małego Davida wyróżnia się kilka ważnych elementów.”

“ Z jednej strony istnieje rodzina silnie dotknięta cierpieniem dziecka, którego objawy są złożone i szybko postępujące…., z drugiej strony mamy do czynienia z neurochirurgami proponującymi operację odbarczenia szczytowo-potylicznego, mając na wzlędzie prognozę pacjenta i możliwe ryzyko urazu mózgu. ”

“ W syntezie, w sierpniu 2007 roku badania wykazały hipoksję niedokrwienną, która polegała na zmianach w głębokiej frontalnej parastrzałkowej substancji białej, mocniej zaznaczonej w tylnej komorze trojkąta. ”

“ Studium potylicy ujawniło wydłużone migdałki móżdżku, patologicznie obniżone przynajmniej 5mm ( Syndrom Arnolda Chiari I ). Nie stwierdzono istnienia jam syringomielicznych, stożek rdzenia znajdował się na poziomie L1-L2 odcinka lędźwiowego. ”

“Zrozumiałym jest że w kontekście tak trudnej decyzji przed jaką stanęli rodzice, poprosili i został im przyznany czas do namysłu przed poddaniem dziecka tak skomplikowanej operacji neurochirurgicznej. Istnieje grupa specjalistów w Stanach Zjednoczonych i w Europie, która bazując na znajomości rozwoju Syndromu Arnolda Chiari I u dzieci, łączy go z istnieniem (możliwej lub widocznej) patologocznej trakcji rdzenia i eliminują napięcie stosując nieskomplikowaną operację sekcji filum terminale. ”

“Ta metoda nie jest nieznana we Włoszech, wręcz przeciwnie, niektóre pediatryczne kliniki neurochirurgiczne stosują sekcję filum terminale jako operacja dodatkowa do odbarczenia szczytowo-potylicznego, uważając że w taki sposób operacja przynosi lepszy rezultat (…). Jednak tego typu operacja niesie za sobą otwarcie odcinka lędźwiowego kręgosłupa i opony twardej. ”

“Tym co wyrożnia operację praktykowaną w Barcelonie jest zastosowanie sekcji filum terminale w sposób minimalnie inwazyjny, na wysokości kości ogonowej i przy znieczuleniu miejscowym, co jest tak samo skuteczne. ”

“W przypadku chorego dziecka ze skomplikowaną symptomatologią takiego jak David, ta operacja powinna być zdecydowanie pierwszym wyborem. W przypadku niepowodzenia tak mało inwazyjnej oepracji jedynie przedlużyłoby się o kilka dni oczekiwanie na odbarczenie. W odwrotnym przypadku decyzja niosłaby za sobą wysokie ryzyko. ”

“Jako punkt odniesienia skupmy się na RM z 12.11. 2008, badaniu kontrolnym po roku od operacji. Operacja przeprowadzona w Barcelonie  2.10.2007, polegała na sekcji filum terminale techniką nieinwazyjną na wysokości sacro-coccigeo. Nie istnieją istotne zmiany w rozległości i natężeniu zmian patologicznych obsewując miejsca niedokrwienia, nie istnieją oznaki komplikacji pooperacyjnej na wysokości kości ogonowej, jednak istnieje widoczna poprawa morfologii migdałków móżdżku które wydają się być bardziej zaokrąglone i znajodować się wyżej jak w przypadku niepatologicznym. ”

“CTU (Consulente técnico d’ufficio) lekarz sądowy uważa że operacja wykonana w prywatnej klinice Institut Chiari & Siringomielia & Escoliosis w Barcelonie nie jest wykonywana we Włoszech ponieważ technika jest nieznana dlatego niepraktykowana. ”

“Mały pacjent również mógłby uzyskać leczenie w swoim kraju przy zastosowaniu innej techniki operacyjnej o dużo wyższym ryzyku. Rezultat operacji mającej na celu korekcję malformacji Arnolda Chiari I jest zadowalający, ikonografia wykazuje bezdyskusyjną poprawę. ”

“Nawet jeśli rezultat operacji nie byłby zadowalający, uważam że wybór techniki minimalnie inwazyjnej sekcji filum terminale jest uzasadniony jako pierwsza opcja chirurgczna. Uważam że technika stosowana przez moich kolegów z Barcelony jest najbardziej  odpowiednią ze względu na brak możliwych komplikacji. ”

“Uważam również że wszytkie udokumentowane wydatki jakie poniosła rodzina małego Davida aby ten mógł zostać zoperowany, są uzasadnione. ”

Modena. 20 maja 2011

Dr. Elio Torcia

Oddział Neurochirurgii

Szpital NOCSAE Baggovara

Modena

                                                               ————————————

ORZECZENIE SĄDU (SENT. N. 214/11- Tribunale di Ferrara)

Dokument orginalny: https://institutchiaribcn.com/commons/pdf/comunicados/sentencia.pdf

Sędzia Dra. Alessandra de Curtis, dnia 1/7/2011 wydała ORZECZENIE w sprawie 914/2009 R.G.

SPRAWA WNIESIONA PRZEZ

“Ran Chiara y Pigozzi Giovanni w charakterze opiekunów prawnych Pigozzi David….”

PRZECIWKO

“La “Azienda USL” de Ferrara ( Włoska Państwowa Służba Zdrowia)

W CELU

Uzyskania refundacji kosztów operacji.

Wyznaczony lekarz sądowy potwierdził że chory od urodzenia cierpiał na złożony syndrom neurologiczny, charakteryzujący się konwulsjami, opóźnieniem w rozwoju motorycznym i malformacją Arnolda Chiari I. Dodatkowo lekarz sądowy udowodnił że operacja minimalnie inwazyjna wykonywana w centrum za granicą jest zdecydowanie wskazana, szczególnie w przypadkach pediatrycznych. We Włoszech jest ona wykonywana jedynie jako dodatek do drastycznej i inwazyjnej operacji odbarczenia. Udowodnione zostały jej bardzo dobre rezultaty w przapadku pacjenta, cel korekty patologii został zrealizowany.

Należy podkreślić obiektywność przeprowadzonego dochodzenia.

Sędzia skazuje Włoską Państwową Służbę Zdrowia na zapłatę sumy całości kosztów operacji pozywającemu oraz opłacenie kosztów porcesowych.