Michaela Ferlaino. Syndrom trakcji rdzenia. Syndrom Arnolda Chiari I. Jamistość rdzenia. Skolioza idiopatyczna.

Published by ICSEB at 21 febrero, 2013

Data operacji: 19 maja 2011

Witam wszystkich,

Nazywam się Michaela, mam 22 lata i mieszkam w małym miasteczku w Kalabrii we Włoszech.

Opisuję tutaj moją historię po to aby pomóc tym wszytkim którzy tak jak ja cierpią na syndrom Arnolda Chiari I.

Od małego nieustannie towarzyszył mi bole głowy. Moi rodzice starając się mi pomoc i  znaleść przyczynę tego problemu prowadzali mnie po rożnych lekarzach ktorzy zlecali coraz to nowe badania: rutynowe przeglądy, rentgen czaszki, wizyty u okulisty, etc. Wszytskie badania zawsze były w normie, jednak bole głowy nieustawały i w końcu chyba się do nich przyzwyczaiłam. Po jakimś czasie powtorzono mi rentgen czaszki ponieważ mojaj mama bardzo nalegała. Teraz wiem że miała rację.

Rentgen ponowni nic nie wykazał. Po 4 latach pojawiły się nowe objwy: zmęczenie, drętwienie kończyn, bole plecow, silne napięcie w szyji i w głowie. Początkowo myślałam że te problemy były spowodowane przez siedzący tryb życia jaki prowadziłam. Kiedy przestałam uprawiać sport zauważyłam że moje objawy się pogłębiły. Z czasem jednak zrozumiałam że to nie mogło być przyczyną moich problmow.

Pewnego dnia, leżąc na kanapie i narzekając na bol kończyn, plecow i brak siły ktory nie pozwalał mi wstać, nagle zablokowało mi się prawe ramię. Nie mogłam nim poruszać, musiałam pomoc sobie lewą ręką. Znam bardz dobrze moje ciało i stało się oczywiste że coś było nie tak.

Moja mama postanowił skonsultować się ze znajomą lekarką. Zleciła zrobienie rezonansow i zdiagnozowała Syndrom Arnolda Chiari I.

Nie ma sensu nawet opisywać jak bardzo byłam przerażona, całkowicie straciłam kontrolę nad własnym życiem.

Zaczęłam tracić na wadze, byłam coraz słabsza, mie mogłam jeść czasami przeżuwałam jedzenie 10 minut w buzi poniewa0 nie mogłam nic przełknąć. Bol plecow i szyji był niesustający. Nie byłam w stanie stać prosto, musiałam pochylać się do przodu.

Po roku powtorzyłam rezonans i moje wyniki pogorszyły się. Jama siringomieliczna powiększyła się. Jedyne co mi proponowano to operacja, jednak nie mogłam się zgodzić na operację tak inwazyjną i niebezpieczną jak odbarczenie.

Moja znajoma lekarka zaczęła szukać innego rozwiązania i trafiła na Dr. Royo.

Weszłam na jego stronę internetową i zaczęłam czytać historie pacjentow.Wszytsko było tak znajome, całkowicie się z nimi identyfikowałam.

Nie neguję że na początku byłam nastawiona trochę sceptycznie, wszytsko wydawało mi się takie proste. Jednak mimo wszystko postanowiłam zadzwonić. Opisałam moją sytuację osobie odpowiedzialnej za włoskich pacjentow Gioia Lue, ktora poprosiła mnie o wysłanie moich rezonansow. Po kilku dniach dostałam odpowiedz, mogłam poddać się minimalnie inwazyjnej operacji Sekcji Filum Terminale wykonywanej przez Dr. Royo.

Po przyjezdzie do Barcelony zostałam przebadana i następnego dnia poddałam się operacji. Wrociłam do Włoch silna, moje życie stało się zupełnie normalne. Wiele objawow zniknęło od razu po operacji, kolejne znikały z czasem. Siła w rękach i w nogach wrociła. Zdaję sobie sprawę że choroba nadal mi towarzyszy jednak wiem że jej rozwoj został zatrzymany i że nie pojawią się kolejne problemy. Jestem przekonana, mimo tego że czasami niektore objawy powracja, że wszytsko się udało. Jestem bardzo wdzięczna mojej znajomej lekarce, Dr. Royo. Goia Lue i wszytskim ktorzy przywrocili uśmiech na mojej twarzy. Szczegolnie chciałabym podziękować Rosannie Biagiotti ktora od początku była przy mnie pomagając mi w walce z chorobą.

Można się ze mną skontaktować pod tym numerem telefonu: 00393404900272

Michaela Ferlaino