Elvina Evseeva. Syndrom trakcji rdzenia. Siringomielia Idiopatyczna.d

Published by ICSEB at 17 febrero, 2011

Data operacji: styczeń 2010

Moje problemy ze zdrowiem zaczęły się 7 lat temu, w listopadzie 2003 roku. Po cesarskim cięciu straciłam 17 kilo w 1 dzień. Na początku ucieszyłam się że byłam taka szczupła po porodzie, jednak kiedy zaczęłam chodzić zauważyłam że przechylam sie zbytnio w prawo. Myśląc że to efekt niedawnej anestezji nie przejęłam się tym za bardzo i czekałam aż wszystko wróci do normy. Poza tym nie miałam czasu na zajmowanie się ” taki głupotami”.

Zaczęłam szybko się męczyć, ale myślałam że dotyczy to każdej młodej mamy, jednak to zmęczenie nie było naturalne. Odpoczywając na leżąco nie miałam wrażenia że moje ciało się rozluźnia, wręcz odwrotnie, czułam się ciężka i jakby coś mnie zgniatało. Z czasem zaczęłam widzieć kolorowe, ruchome mazaje przed oczami, co powtarzało się codziennie a nawet kilka razy dziennie i trwało ok. 15-17 minut (policzyłam). W takich momentach siadałam i czekałam aż przejdzie. Okulista nie zaobserwował żadnych zmian.

Po jakimś roku zaobserwowałam drętwienie w czwartym palcu u stopy, rozcierałam go ale drętwienie nie ustępowało. Z czasem to uczucie rozprzestrzeniło się na całą stopę i nogę aż do uda. Nie traciłam czucia ale nie było ono takie ka powinno być. Skóra z palców zaczęł brdzo się wysuszać i dosłownie odpadała, nie pomaga żaden krem. Moje nogi bardzo schudły, stały się szarawe i zawsze były zimne. Później zaczęł się bardzo silne i bolesne skurcze, uczucie palenia, zawroty głowy i dziwne wstrząsy. Nie byłam w stanie kontrolować prawej nogi ani wogóle normalnie chodzić, w domu chodziłam od ściany do ściany, wydawało mi się że moje nogi ważyły sto kilo.

Wizyta u neurologa nic nie zmieniła i była bardzo nieprzyjemna. Pani doktor zbadała mnie, przeszłam próby neurologiczne takie jak dotykanie palcem do nosa, spytała o mój wirek i mając tyle samo lat co jej syn , dała mi “dobre rady”: “powinnam się uspokoić, nie brać wszystkiego do siebie i nie skupiać tyle uwagi na głupotach”.Wychodząc z gabinetu byłam w szoku zanosząc się płaczem. Po jakimś czasie poszłam do innej lekarki która, wydawało mi się, miała większe doświadczenie. Przeczytała jedynie historie choroby nie robiąc mi żadnych badań oprócz rezonansu magnetycznego. Zapisała mi lek Milgamma i na tym poprzestała.
Z czasem zaczęłam dodatkowo odczuwać niesamowity brak siły , który prowokował wymioty i z każdym dniem było gorzej.
Udałam się do Centrum Diagnostycznego w Samarze, gdzie mieszkam. Kolejny raz specjaliści nic nie wykryli, według nich wszystko było w porządku. Kiedy poprosiłam o skierowanie na rezonans, zapytali “dlaczego uważam się za mądrzejszą od nich?”, od tego momentu wszystkie badania jakie robiłam były prywatnie i kosztowały mnie bardzo dużo.

Zaczęłam źle widzieć na prawe oko, kiedy się kładłam w prawym uchu zawsze słyszałam nieustanny szum i trudno mi było zasnąć. Właściwie bolało mnie całe ciało, szyja, ramiona, nogi, plecy, trudno mi było oddychać, nie mając siły w nogach często przewracałam się. Najtrudniej było tłumaczyć mojemu dziecku co się ze mną działo, za każdym razem wymyślałam nową wymówkę.
Z czasem czułam się tylko gorzej. Moje ciało zaczęło wydzielać dziwny zapach, jakby zepsutego mięsa a włosy wypadały mi garściami. Następnie zaczęłam mieć problemy z przełykaniem, przestałam jeść przy jednym stole z rodziną ponieważ często się dławiłam, jedzenie było dla mnie torturą, jedzenie stawało mi w gardle.

Przez cały ten czas moja prawa nerka obniżyła się o 8 cm., cała część lędzwiowa kręgosłupa, plecy i ramiona bardzo mnie bolały, czułam napięcie w całym ciele, nie mogłam podnieść prawej stopy wyżej niż na 3-4 cm., wchodząc po schodach, siedząc nie czułam własnych nóg.

Podczas 6 lat borykania się z tymi problemami żaden lekarz nie był w stanie udzielić mi pomocy. W lecie 2009 roku zgłosiłam się do kliniki Kuvatova, gdzie zrobiono mi rezonans na moje życzenie. Zaczęto robić zdjęcia poczynają od lędzwi i wydawało się że wszystkie problemy skupiają się właśnie w dole kręgosłupa i diagnoza którą postawiono brzmiała Syringomielia. Powiedziano mi że jest to choroba nieuleczlana i że moja jakość życia z każdym dniem będzie coraz gorsza.

Mój mąż cały czas spędzał w Internecie ciągle szukając jakiejś alternatywy dla moich dolegliwości i w końcu znalazł. Początkowo nie wierzyliśmy w to co znaleźliśmy. Barcelona, klinika Chiari. Przeczytaliśmy dokładnie wszystkie informacje i opinie pacjentów znajdujące się na stronie internetowej i byliśmy całkowicie przekonani że propozycja kliniki była dla mnie jedyną alternatywą.
Zoperowano mnie 26 stycznia 2010 roku. Interwencja odbyła się bez żadnych komplikacji i dzień po operacji mogłam już wstać z łóżka z lekkością. Czułam że moje ciało było zdrowe, większość objawów ustąpiła praktycznie od razu, poczułam niesamowitą siłę, nie mogłam w to uwierzyć. Mój wzrok polepszył się w przeciągu tygodnia, szum w Usach ustał zaraz po operacji, zawroty głowy już nigdy nie powróciły, mogłam normalnie chodzić, kolor skóry wrócił natychmiast do normy, przestały wypadać mi włosy, ustał ból ramion, pleców i lędzwi. Nie wierzyłam w to co się ze mną działo. Będąc w Bracelonie przez kolejne dni spacerowaliśmy z mężem i czułam się znakomicie.
Opisałam moją historię teraz, po roku od operacji gdyż nie byłam w stanie powrócić do tego co działo się ze mna przez te ostatnie lata od 2003 roku.
Chciałabym zwrócić się do wszystkich cierpiących na tę chorobę co ja i uprzedzić by nie ufali lekarzom i zrobili wszystko by skosultowć się z dr. Royo.

MOJA DOZGONNA WDZIĘCZNOŚĆ DLA LEKARZY TEJ KLINIKI KTÓRZY PRZYWRÓCILI MI ZDROWIE.

Mój telefon: (+7846)334-58-26
E-mail: [email protected]
Skype: rusianen