Przepuklina dysku piersiowego

Última atualização: 05/03/2020, Dr. Miguel B. Royo Salvador, número de registro médico: 10389. Neurocirurgião e Neurologista.

DIAGNOZA

Przepuklina lub wypuklina dysku piersiowego jest raczej rzadkim schorzeniem, głównie ze względu na obecność w tym odcinku klatki piersiowej, która wspiera, usztywnia i odciąża kręgosłup oraz ponieważ rzadko kiedy wykonujemy czynności, które wymagają oparcia w tym odcinku.

Najczęstsze objawy spowodowane są uciskiem korzenia nerwowego na tym poziomie, objawiającym się bólem korzonków oraz bezpośrednim uciskiem na rdzeń kręgowy. Ucisk może powodować na tym poziomie zaburzenia dróg motorycznych i czuciowych biegnących do kończyn dolnych oraz ból kręgosłupa, uczucie mrowienia tułowia, narządów rozrodczych i/ lub kończyn dolnych, brak siły i zaburzenia czucia w nogach, zaburzenia funkcji zwieraczy oraz zmiany w aktywności seksualnej.

Badanie neurologiczne może dostarczyć szereg informacji pozwalających na ocenę diagnostyki różnicowej.

W przypadku podejrzenia schorzenie kręgosłupa, Jądrowy rezonans magnetyczny (MRI) lub Tomografia komputerowa (CT), mogą wykazać zmiany związane z objawami.

LECZENIE

Kryteria do wskazania do zabiegu chirurgicznego w przypadku przepukliny lub wypukliny dysku są następujące:

1. Gdy ból jest na tyle silny, że nie przechodzi po zastosowaniu leków przeciwbólowych, lub gdy ból chroniczny uniemożliwia normalne życie.
2. Gdy podczas badania neurologicznego lekarz zaobserwuje uszkodzenie nerwu, motorycznego lub czuciowego, zwłaszcza o charakterze progresywnym.
3. Gdy zaburzona zostaje kontrola czynności fizjologicznych (oddawanie moczu, wydalanie).

Pomimo charakterystyki podobnej do przepukliny dysku lędźwiowego, leczenie chirurgiczne przepukliny lub wypukliny dysku piersiowego jest dużo bardziej skomplikowane, ponieważ, według niektórych autorów, istnieje ryzyko uszkodzenia rdzenie kręgowego, które może dochodzić nawet do 50%. Jest to najniebezpieczniejsza przepuklina dysku.

Stosowaną techniką chirurgiczną jest transartrektomia. Istnieją różne podejścia. Niektóre z nich zaplanowane są by uniknąć zbliżenia się do rdzenia kręgowego, np. podejście boczne czy przednie. Nasi chirurdzy zazwyczaj stosują podejście boczno-tylne, w formie foraminotomii, czyli powiększenia otworu między blaszkami kręgowymi, bez konieczności przesuwania czy otwierania opony twardej.

REZULTATY

Rezultaty boczno-tylne transartrektomii, na jednym lub kilku poziomach, stosowanej w naszym ośrodku, w przepuklinach i wypuklinach piersiowych; są w większości znakomite, z minimalną liczbą powikłań.

PRZYKŁAD

-Sprawa nr 12534

Przed interwencją

Po interwencji

BIBLIOGRAFIA

1. M. B. Royo-Salvador (2014), “Filum System^® Bibliography” (PDF).
2. M. B. Royo-Salvador (2014), “Filum System^® Guía Breve”.