Barcelona, 25 lipca 2014.
Dział zarzadzania i komunikacji ICSEB.
Te osoby, które poznały choć trochę „Instytut Chiari & Siringomielia & Escoliosis de Barcelona” (ICSEB), zapytane o ich pierwsze wrażenie, bardzo często zgodnie twierdzą, że ICSEB to w dużej mierze centrum badawcze.
Od kiedy w 1974 roku dr. Miguel B. Royo Salvador ukończył medycynę, do dnia dzisiejszego, upłynęło równo 40 lat. W tym czasie, założyciel i aktualny dyrektor ICSEB, każdą wolną chwilę poświęca na badania.
Możemy być usatysfakcjonowani, ponieważ stopniowo porzucane są monolityczne idee wysoko ryzykownych zabiegów, gdzie odbarczenie szczytowo-potyliczne było jedynym dostępnym sposobem leczenia[1]. Coraz więcej specjalistów zgłasza się do ICSEB by móc uczestniczyć w szkoleniach lub by móc dołączyć do któregoś z wielu projektów badawczych.
Nie możemy powiedzieć, że ICSEB dotarł do końca swojej drogi, i że teoria, której broni dr. Miguel B. Royo Salvador, daje odpowiedź na wszystkie pojawiające się pytania. Dlatego też, konieczne jest kontynuowanie tej obranej 40 lat temu drogi i badanie, badanie i jeszcze raz badanie.
[1] Odbarczenie szczytowo-potyliczne czy dekompresja podpotyliczna ma wskaźnik śmierci pooperacyjnej dużo wyższy niż sama choroba syndrom Arnolda Chiari I (0,5-2% operacja standardowa – odbarczenie-, 0,001% choroba).